Gisteren op de verjaardag van mijn oudste zoon werd het allemaal een beetje teveel. Ik probeer mij altijd aan te passen. Probeer mijn Hollandse inslag te verbergen. Maar dat lukt gewoonweg niet altijd ware het alleen al maar dat als ik mijn mond open doe er een duidelijk Rotterdams accent weerklinkt. Maar toen ik gisteren terug keek op het al 11 jaar oude leven van onze zoon (we verhuisden naar België toen ik in verwachting van hem was) kon ik plots mijn tranen niet meer binnen houden. En terwijl ik daar zo huilend op de stoel zat vroeg Lennard (9 jaar): "Maar mama waarom ween je?"
Snikkend vertelde ik hem dat ik het soms zo moeilijk vind om in dit andere
land te wonen en dat ik me soms zo vreselijk Hollands voel.
Waarop hij zei: "Maar ge zijt toch wie ge zijt?!"
'Ge zijt wie ge zijt' is een liedje uit 'De Mestkever' een prachtverhaal van het Geluidshuis.
Gelukkig voel ik me vandaag al weer beter. Die verjaardagen van mijn kinderen
maken me soms ook zo sentimenteel- en emotioneel-incontinent :)
slimme zoon heb je !
BeantwoordenVerwijderenen goed dat je je beter voelt !
Ook ik kwam het vandaag weer tegen. Zodra je in een winkel bv je mond opendoet is het duidelijk dat je uit NL komt. Wij wonen nu 5 jaar hier ( Mechelen) en dat is zeker te kort om een accent kwijt te raken.
BeantwoordenVerwijderenHenriette
Vooral blijven wie je bent, ik hou van jullie Nederlanders!
BeantwoordenVerwijderenEn je zoon is een knappe kerel en ik heb het ook dat emotionele, ik zie dat als een teken van graag zien, heel graag zien ;-)
slimme zoon!
BeantwoordenVerwijderenen ik vind de hollanders wel toffe mensen!
groetjes
Marie (12 jaar)
Ik vind jouw Hollandse inslag erg charmant en moet er steeds bij glimlachen. Maar ik kan me voorstellen dat dat 'vreemde eend in de bijt'-gevoel niet altijd zo evident is... Maar verbergen? Nergens voor nodig!
BeantwoordenVerwijderenJouw zoon weet precies hoe het zit, het is een wijs kind! Koester hem...
BeantwoordenVerwijderende waarheid en in dit geval, de wijsheid, komt uit een kindermond... Maar ik kan me voorstellen dat het soms wat moeilijker is. Maar weet dat wij je nemen zoals je bent ;-)
BeantwoordenVerwijderenEen van mijn beste vriendinnen heeft de omgekeerde weg afgelegd: ze is enkele maanden geleden - samen met haar Nederlandse man - verhuist naar Overijssel. In onze ogen ongelófelijk ver weg aan het andere eind van de wereld! :-) Alhoewel Belgen en Nederlanders elkaar verstaan en in principe dezelfde taal spreken, is dat voor haar de grootste aanpassing. Haar nieuwe buren vinden dat ze 'raar' praat :-)
BeantwoordenVerwijderenJe zoon heeft gewoon gelijk: gewoon jezelf blijven! Je bent wie je bent en dat accent hoort er gewoon helemaal bij!
Wat een lieve zoon heb je! En slim ook!
BeantwoordenVerwijderenEn ik kan me voorstellen wat je bedoelt. Ik heb het zelfs al hier in Friesland....;)
Groetjes,
Karin
Ik zou zeggen, trek het je niet aan. Ik woon nu al bijna 15 jaar in WestVlaanderen, maar ben eigenlijk uit VlaamsBrabant en ik moet, ondanks het gewone verhuizen van provincie nog steeds horen dat ik 'precies niet van hier ben'.
BeantwoordenVerwijderenMaar het is zoals je zoon zei, je bent wie je bent en iedereen is uniek, laat je daarom zeker niet veranderen!
Greetz
Je moet je zeker niet veranderen, en idd jezelf blijven ...ik heb dat ook allemaal meegemaakt...ik verhuisde 23 jaar geleden van de Achterhoek naar de Kempen in Belgie....hun verstonden mijn dialect niet en ik de hunne niet....vreselijk heb ik dat soms gevonden ...we wonen in een klein dorp en ik was altijd "de hollandse" ....tot ik dat beu werd en gezegd heb dat ik ook een naam had ....ook nu horen mensen nog altijd dat ik een Hollandse ben ....en dat zal ik altijd blijven !
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Marjo
Maar jezelf raak je nooit meer kwijt!!!! (heerlijke luistercd's he)
BeantwoordenVerwijderenHet is toch een deel van jezelf dat je achterlaat in je "thuis" streek.. Vrienden, familie, mentaliteit... het is toch helemaal anders nu. Mijn man is Nederland en heeft de verhuis naar België gedaan. Vervolgens zijn wij samen uit mijn thuis-stad ver weg van mijn vrienden en familie getrokken en op het platteland gaan wonen. Enorme mentaliteitsverschillen, dialecten en bijhorende problemen en misverstanden. En tja, soms kan dat even moeilijk zijn :-) Fijn dat je een zoon hebt die je weer lekker met je voeten op de grond zet :-p
Een Nederlander zal nooit een Belg kunnen zijn (en omgekeerd), hoe goed je ook je best doet. Maar dat is toch nergens voor nodig ? Iedereen begrijpt je toch ? En wat met dat dialect in je buurt ? Leer gerust de dialectwoorden begrijpen, dat bevordert de communicatie, maar leer ze vooral niet zelf te spreken,want dat zou erg lachwekkend overkomen!
BeantwoordenVerwijderenBlijf gerust wie je bent, want krampachtig willen veranderen om "erbij" te horen, is een hopeloos iets wat sowieso toch niet zal lukken. En je bent een fantastische, creatieve, en aangename persoon, dus blijf maar wie je bent! Mét je Nederlands accent.
'n hartelijke groet,
sneksniltje
Net die verschillen maken het leven boeiend. Kwebbel jij maar lekker verder in 't Rotterdams , da 's zo plezant om te horen! En ja, ook ik hou van Nederland :-)
BeantwoordenVerwijderen