zagen zagen

soms zegt mijn kroost dat ik teveel zaag

vééél te vééél ........

 en als ik er dan op ga letten dan is dat ook zo

dan ben ik niet echt die vrolijke moeder

 die ik zou willen zijn ...... 

ik zaag over de rommel op de tafel,

over hun schoenen die ze niet opruimen,

over de muziek die zo hard 

staat dat ik niet meer kan denken,

over hun vuile kleding die ze gewoon 

aandoen als we gaan boodschappen doen
over hun huiswerk
over hun brodddozen die ik steevast iedere
morgen vuil uit hun boekentas moet pakken
over de badkamer die ontploft lijkt na een bezoek
over het toiletpapier dat niemand wil aanvullen
(zit daar maar weer eens zonder .....)

maar zeg ik wel eens iets leuks?

dat ik blij ben dat het op school goed gaat

(dat ze zich er goed voelen)

dat ik blij ben dat ze fijne vrienden hebben

dat ik blij ben als ze een broodje

 pesto-mozzarella voor mij maken

dat ik blij ben dat ze haar zus rondrijdt

dat ik blij ben dat ze altijd met 

hun problemen naar mij komen

dat ik blij ben dat ze lief zijn voor hun vriendjes

dat ik blij ben dat hij zo goed voor mij zorgt
dat ik blij ben dat het stuk voor stuk fijne mensen zijn

NEE!

dat zeg ik allemaal veel te weinig.

zagen lijkt makkelijker
voor iedereen trouwens

kijk maar naar het journaal of lees de krant maar

 ik sta er te weinig bij stil dat ik zoveel heb 

vandaag is dat even anders,

vandaag sta ik er wel bij stil

vandaag zorg ik voor jullie zonder zagen

althans dat is het plan dan toch :)

 roep het maar wanneer het misgaat ........

je zaaaahaaaaaagt!

en jullie?
 denken jullie daar aan?

hoe houden jullie dat evenwicht

vooral als je je even niet zo lekker voelt

merk ik dat het super moeilijk is om

positief naar je omgeving te kijken
en ligt de zagemie op de loer ...

hoe doen jullie dat?